نگاه امام حسن مجتبی(ع) به ثروت دنیا از زبان آیت‌الله سجادی
استاد حوزه علمیه قم گفت: براساس روایت نقل شده از امام حسن مجتبی(ع)، اگر انسان ثروتی داشته باشد، در حلالش حساب، در حرامش عقاب و در شبهه ناکش عتاب است.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع‌رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) ـ آیت الله «محمد سجادی» در مراسم عزاداری سالروز شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام در نمازخانه مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به لزوم دوری از آرزوهای طولانی اظهار کرد: در روایتی از امام حسن مجتبی(ع) آمده است که تو ای انسان طالب دنیا هستی در حالی که مرگ به دنبال تو است. براساس این روایت، انسان نباید نگران حرص آینده را بخورد و آرزوهای طولانی موجب مشغول شدن انسان به دنیا می شود.
وی ادامه داد: براساس روایت نقل شده از امام حسن مجتبی(ع)، اگر انسان ثروتی داشته باشد، در حلالش حساب، در حرامش عقاب و در شبهه ناکش عتاب است.
استاد حوزه علمیه قم افزود: روزی شهید مدنی در نجف اشرف مبتلا به بیماری سل می شود به طوری که بسیاری از افراد حاضر نبودند به عیادت ایشان بروند در آن حال شخصی به عیادت این شهید می رود و مالی را به شهید تقدیم می کند، اما شهید مدنی آن مال را نمی پذیرد و می گوید که من دیشب خواب دیدم که کسی ظرفی پر از نجاست برای من آورد و زمانی که من خواستم به آن ظرف دست بزنم، شخصی من را عتاب کرد. نتیجه این داستان این است که اگر شخصی، پرهیزکار باشد خداوند راه را به او نشان می دهد که مبتلا به حرام نشود.
آیت الله سجادی با اشاره به اهمیت سکوت برای انسان اظهار کرد: براساس روایات، گاهی انسان با گفتن یک کلمه از آسمان به زمین می آید. اولین شرط کسی که با معنویت آشنا می شود، سکوت است. عالمان ربانی که دیدیم، اهل سکوت بودند و تنها به ضرورت سخن می گفتند، به عنوان مثال امام خمینی(ره) در مجالس علما در شهر نجف اشرف تنها در موارد ضروری صحبت می کردند و بقیه وقت را به سکوت می گذراندند.
وی ادامه داد: زمانی امام خمینی(ره) در زمانی که در شهر نجف اشرف بودند، دچار کمردرد شدند، ما طلاب هم به محض شنیدن این خبر تصمیم گرفتیم که تختی را برای امام راحل بگیریم تا بر روی آن استراحت کنند، اما چون می دانستیم که امام خمینی(ره) در خصوص مسائل مادی حساسیت دارند، تخت را در زمانی که امام راحل در خانه نبودند و سر درس حضور داشتند، به اتاق شان بردیم. علمایی که دیدیم اهل معنویت بودند، این گونه در زندگی خود حساسیت داشتند و از مال دنیا تنها برای امور ضروری استفاده می کردند.
استاد حوزه علمیه قم افزود: براساس روایتی از امام حسین(ع) باید نگاه ما به مال دنیا همچون مردار باشد و تنها در حد ضرورت از مال دنیا استفاده کنیم. در دعای ابوحمزه ثمالی از خداوند می خواهیم که ابتدا حب دنیا را از قلب ما خارج کند و سپس ما را با محمد و آل محمد محشور کند.
آیت الله سجادی با اشاره به اثرات منفی حب دنیا اظهار کرد: امام خمینی(ره) همیشه روایت حُبُّ الدنیا راس کُلِّ خَطیئَهٍ را تکرار می کردند. حب دنیا انواعی همچون حب مال، حب شهرت و امثالهم دارد. علمای ربانی از این چیزها فرار می کردند. به عنوان مثال میرزای شیرازی در نجف اشرف بود، اما به محض مطرح شدن بحث مرجعیتش از نجف به سامراء رفت تا از مرجعیت فرار کند، اما در نهایت میرزای شیرازی در سامراء مرجع علی الاطلاق شیعیان شد.
استاد حوزه علمیه قم گفت: براساس روایت نقل شده از امام حسن مجتبی(ع)، اگر انسان ثروتی داشته باشد، در حلالش حساب، در حرامش عقاب و در شبهه ناکش عتاب است.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع‌رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) ـ آیت الله «محمد سجادی» در مراسم عزاداری سالروز شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام در نمازخانه مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به لزوم دوری از آرزوهای طولانی اظهار کرد: در روایتی از امام حسن مجتبی(ع) آمده است که تو ای انسان طالب دنیا هستی در حالی که مرگ به دنبال تو است. براساس این روایت، انسان نباید نگران حرص آینده را بخورد و آرزوهای طولانی موجب مشغول شدن انسان به دنیا می شود.
وی ادامه داد: براساس روایت نقل شده از امام حسن مجتبی(ع)، اگر انسان ثروتی داشته باشد، در حلالش حساب، در حرامش عقاب و در شبهه ناکش عتاب است.
استاد حوزه علمیه قم افزود: روزی شهید مدنی در نجف اشرف مبتلا به بیماری سل می شود به طوری که بسیاری از افراد حاضر نبودند به عیادت ایشان بروند در آن حال شخصی به عیادت این شهید می رود و مالی را به شهید تقدیم می کند، اما شهید مدنی آن مال را نمی پذیرد و می گوید که من دیشب خواب دیدم که کسی ظرفی پر از نجاست برای من آورد و زمانی که من خواستم به آن ظرف دست بزنم، شخصی من را عتاب کرد. نتیجه این داستان این است که اگر شخصی، پرهیزکار باشد خداوند راه را به او نشان می دهد که مبتلا به حرام نشود.
آیت الله سجادی با اشاره به اهمیت سکوت برای انسان اظهار کرد: براساس روایات، گاهی انسان با گفتن یک کلمه از آسمان به زمین می آید. اولین شرط کسی که با معنویت آشنا می شود، سکوت است. عالمان ربانی که دیدیم، اهل سکوت بودند و تنها به ضرورت سخن می گفتند، به عنوان مثال امام خمینی(ره) در مجالس علما در شهر نجف اشرف تنها در موارد ضروری صحبت می کردند و بقیه وقت را به سکوت می گذراندند.
وی ادامه داد: زمانی امام خمینی(ره) در زمانی که در شهر نجف اشرف بودند، دچار کمردرد شدند، ما طلاب هم به محض شنیدن این خبر تصمیم گرفتیم که تختی را برای امام راحل بگیریم تا بر روی آن استراحت کنند، اما چون می دانستیم که امام خمینی(ره) در خصوص مسائل مادی حساسیت دارند، تخت را در زمانی که امام راحل در خانه نبودند و سر درس حضور داشتند، به اتاق شان بردیم. علمایی که دیدیم اهل معنویت بودند، این گونه در زندگی خود حساسیت داشتند و از مال دنیا تنها برای امور ضروری استفاده می کردند.
استاد حوزه علمیه قم افزود: براساس روایتی از امام حسین(ع) باید نگاه ما به مال دنیا همچون مردار باشد و تنها در حد ضرورت از مال دنیا استفاده کنیم. در دعای ابوحمزه ثمالی از خداوند می خواهیم که ابتدا حب دنیا را از قلب ما خارج کند و سپس ما را با محمد و آل محمد محشور کند.
آیت الله سجادی با اشاره به اثرات منفی حب دنیا اظهار کرد: امام خمینی(ره) همیشه روایت حُبُّ الدنیا راس کُلِّ خَطیئَهٍ را تکرار می کردند. حب دنیا انواعی همچون حب مال، حب شهرت و امثالهم دارد. علمای ربانی از این چیزها فرار می کردند. به عنوان مثال میرزای شیرازی در نجف اشرف بود، اما به محض مطرح شدن بحث مرجعیتش از نجف به سامراء رفت تا از مرجعیت فرار کند، اما در نهایت میرزای شیرازی در سامراء مرجع علی الاطلاق شیعیان شد.