توانا: مقام حضرت امیرالمومنین(ع) برتر از انبیای الهی بود/ علی را در شب قدر قربة إلى الله به شهادت رساندند!
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون گفت: مقام امامت مقام خاصی است که شامل تمام انبیا نشده است و فقط برخی از انبیا به این مقام رسیدند. مقام امامت برای حضرت امیرالمومنین(ع) هم است، علت این که امام علی(ع) براساس روایات از انبیا بالاتر است، این مساله می باشد.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع رسانی مجمع جهانی اهلبت (ع) - حجت الاسلام و المسلمین «عبدالله توانا» مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون با اشاره به جایگاه امام علی(ع) اظهار کرد: حضرت امیرالمومنین(ع) در نزد خداوند دارای جایگاه ویژه ای است و بعد از نبی مکرم اسلام(ص)، این جایگاه ویژه فقط به امام علی(ع) تعلق پیدا می کند که او را برتر از انبیای دیگر قرار می دهد. مقام امامت خودش مقام خاصی است که شامل تمام انبیا نشده است و فقط برخی از انبیا به این مقام رسیدند، مثل حضرت ابراهیم(ع) که بعد از امتحانات و ابتلائات به مقام امامت نائل شد، مقام امامت برای حضرت امیرالمومنین(ع) هم است، علت این که امام علی(ع) براساس روایات از انبیا بالاتر است، این مساله می باشد.
وی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری ابنا افزود: امام علی(ع) خود را عبدی از عبدهای حضرت محمد(ص) می دانست، با وجود این که اشرف مخلوقات بعد از پیامبر(ص)، حضرت امیرالمومنین(ع) بود. این امتیاز خاص برای امام علی(ع) به خاطر عبودیت خاص و بندگی خالصانه می باشد، به نظر من این عبودیت و بندگی موجب شد که حضرت امیرالمومنین(ع) در نزد خداوند جایگاه خاصی پیدا کند، این جدای خلقت نوری می باشد که بعد از نور پیامبر(ص)، نور حضرت امیرالمومنین(ع) خلق شد.
شباهت های امام علی(ع) و حضرت مسیح(ع)
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون ادامه داد: امام علی(ع) در چندین چیز به حضرت مسیح(ع) شباهت داشت به عنوان مثال حضرت مسیح(ع) در بیت الحم خانه مقدس خداوند به دنیا آمد، ولادت حضرت امیرالمومنین(ع) هم در خانه کعبه بود، حضرت مسیح(ع) و امام علی(ع) در این قضیه به هم شباهت داشتند که زایشگاه هر دو، خانه مقدس بود، با این تفاوت که به مادر حضرت مسیح(ع) گفته شد که در هنگام زایمان، کمی از خانه مقدس فاصله بگیرد، اما به مادر امام علی(ع) زمانی که درد زایمانش شروع شد گفته شد که از مسجد الحرام وارد خانه کعبه شود، از سوی دیگر هم نامگذاری حضرت مسیح(ع( و هم نامگذاری امام علی(ع) توسط خود خداوند صورت گرفت.
توانا با اشاره به شباهت امام علی(ع) و حضرت مسیح(ع) به یکدیگر اظهار کرد: هم دوستان و دشمنان حضرت مسیح(ع) و هم دوستان و دشمنان امام علی(ع) به این دو بزرگوار، ظلم کردند، حضرت عیسی(ع) حواریان خاص داشت، حضرت امیرالمومنین(ع) هم دارای شیعیان خاص بود، کسانی که با حضرت عیسی(ع) دشمنی کردند، علاوه بر دوستان جاهل و ترسو، دشمنانی بودند که شان حضرت عیسی(ع) را بر نمی تابیدند، در خصوص حضرت امیرالمومنین(ع) هم این گونه بود که دوستان نادان وجاهل و خصوصا ترسو موجب شدند که در حق امام علی(ع) جفا صورت بگیرد، اگر آن دوستان ترسو نبودند، آن بیعت اولیه ای که در غدیر صورت گرفت، به نتیجه می رسید، زمانی که حضرت امیرالمومنین(ع) پس از رحلت رسول اکرم(ص)، شبانه برای بیعت مجدد به درب منزل انصار و مهاجر می رفت، آنها می گفتند که می دانیم حق با تو است ولی چه کنیم که بیعت کردیم، آنها اگر به بیعت اولیه خود در غدیر همچون بیعت شان با خلیفه اول پایبند می ماندند، کار به اینجا نمی رسید، این ترسو بودن دوستان است، در مورد دشمنان هم همین طور است، آنها دشمنان دانا، سیاس و قداری بودند که فتنه گری خاص خود را می کردند، آنها کینه امیرالمومنین(ع) را به دل گرفتند که برخی شان این کینه را تا روز قیامت حمل می کنند، کینه ای که گاه به خاطر کشته شدن منصوبان آنها در جنگ های بدر و حنین بوده است.
عدالت؛ شاخصه اصلی حضرت امیرالمومنین(ع)
وی، عدالت را ویژگی حضرت امیرالمومنین(ع) دانست و تصریح کرد: امام علی(ع) در مواجهه با خلق، اجرای حدود الهی را در نظر گرفت و تبعیت از پیامبر(ص) را سرلوحه کار خودش قرار داد، جرج جرداق می گفت که امام علی(ع) در محرابش به دلیل شدت عدالتش به قتل رسید، عدالتی که حضرت امیرالمومنین(ع) خرج می داد، موجب شد که کینه کینه توزان نسبت به ایشان منجر به دشمنی خیلی سرسختانه ای شود.
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون افزود: قدمت خلق نوری، شرافت و جایگاه ویژه در نزد خداوند و رسول اکرم(ص) و سابقه و سبقه در اسلام از جمله ویژگی های حضرت امیرالمومنین(ع) بود. دعوت به اسلام در ابتدا به صورت مخفیانه صورت می گرفت و بعد از سه سال، جریان حدیث الدار پیش آمد که حضرت محمد(ص) دعوت خودش را علنی کرد، پیامبر(ص) بیش از چهل نفر از قریش را دعوت کرد، ایشان در آن مراسم گفت هر کس اکنون به من لبیک بگوید، جانشین من خواهد بود، اما فقط امام علی(ع) لبیک گفت. حضرت امیرالمومنین(ع)، اولین مردی بود که با پیامبر(ص) نماز خواند. این سبقه امام علی(ع) در اسلام است، هیچ جا نمی بینید که امام علی(ع) در کنار پیامبر(ص) نباشد، حضوری که پررنگ و موثر بود و اگر نبود کار می لنگید و به سرانجام نمی رسید. ابن ابی الحدید شعری دارد با این مضمون که اگر ابوطالب و پسرش نبودند، اسلام و دین و رسالت پیامبر(ص) به جایی نمی رسید.
وی ادامه داد: حضرت امیرالمومنین(ع)، دو بار با پیامبر(ص) از مکه خارج شد، یک بار با هم به طائف رفتند و پیامبر(ص) در آنجا مردم را به اسلام، دعوت کرد، اما کسی لبیک نگفت، امام علی(ع) در آنجا، محافظ پیامبر(ص) بود. در هجرت پیامبر(ص) به مدینه هم جریان لیله المبیت را داریم که امام علی(ع) برای نجات جان پیامبر(ص) در رخت خواب ایشان خوابید، در شعب ابی طالب در مکه هم ابوطالب برای حفظ جان پیامبر(ص) مدام جای ایشان را عوض می کرد و امام علی(ع) در آنجا هم در جای خواب پیامبر(ص) می خوابید. لیله المبیت البته شب خاصی بود که آیه ای هم به این مناسبت نازل شد. در جنگ های بزرگی مثل خیبر و خندق که تمام کفر در برابر اسلام قرار گرفت، پرچم سپاه اسلام به دست امام علی(ع) داده شد که خداوند و رسولش، او را دوست داشتند.
حضرت امیرالمومنین(ع) زمان شناس و دشمن شناس بود
توانا با اشاره به زمان شناسی و دشمن شناسی حضرت امیرالمومنین(ع) اظهار کرد: امام علی(ع) با وجود سابقه ای که در اسلام داشت، اما برای خلیفه شدن دست به شمشیر نبرد. حضرت امیرالمومنین(ع) در مقابل دشمن قدار که با دسیسه آمد، او را پس زد، زمانی که امام علی(ع) مشغول غسل و کفن پیامبر(ص) بود و چندین روز از منزل خارج نشد، ابوسفیان پشت در آمد که علی تو کجایی مردم در غدیر با تو بیعت کردند، اما اکنون در سقیفه مشغول تعیین خلیفه هستند، بیا بیرون، امام علی(ع) پاسخ داد که برو، تو دلت برای اسلام و مسلمانان و خلیفه نسوخته. حضرت امیرالمومنین(ع) زمان شناسی و وقت شناسی و آدم شناسی و دشمن شناسی داشت. آدم، گاهی حرف های مشفقانه ای می شنود، اما باید دوست و دشمن خود را بشناسد، دشمن گاهی با لباس دوست می آید.
وی افزود: نکته ای مهمی که سیره امام علی(ع) به ما می دهد، صبر حضرت امیرالمومین(ع) با آن سابقه ای فراوان در اسلام است که در قاموس ما نمی جنگد، امام علی(ع) به حق امام بود و حتی اگر جایگاه حکومتی نداشت، باز هم امام بود، امام زمان(ع) هم اکنون مشغول امامت خود است حتی اگر در ظاهر جایگاه حکومتی ندارد. این که تصور کنیم امام زمان(عج) وظایف خود را انجام نمی دهد و تنها منتظر ظهور خود می باشد، اشتباه است.
توانا، صبر امام علی(ع) را از ویژگی های ایشان دانست و تصریح کرد: یکی از شاخصه های امیرالمومنین(ع) این بود که با آن همه سابقه در اسلام، 25 سال در خانه نشست، البته این به آن معنا نبود که امیرالمومنین(ع) فقط در خانه مشغول به عبادت بود، بلکه ایشان در این مدت مشغول کارهای زیربینایی عجیبی بود. صبر عجیبی را امام علی(ع) به خرج داد و این عهدی بود که خداوند و رسول اکرم(ص) از امام علی(ع) گرفته بودند که بعد از رحلت رسول اکرم(ص)، باید صبر کند. البته صبر امیرالمومنین(ع) با صبر ما فرق دارد، صبر ایشان این نیست که مثلا در برابر مال حرام خودش را نگه دارد، صبر ایشان این نیست که خودش غذا بخورد و به دیگران نرساند، سابقه همراهی با رسول خدا و نور الهی این می شود که حضرت امیرالمومنین(ع) بدون چشمداشت چیزی می دهد، خود اهل بیت(ع) هم این گونه هستند.
امام علی(ع) باب رسیدن به خدا و پیامبر(ص) است
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون افزود: باب رسیدن به خدا و پیامبر(ص)، حضرت امیرالمومنین(ع) است، این شرافت و جایگاه ویژه امام علی(ع) می باشد. انسان کامل همه چیزش کامل می باشد، اگر ما غیور هستیم و نسبت به زن و فرزند خود محبت داریم، این غیرت و محبت در انسان کامل بیشتر است و اما با این وجود، حضرت امیرالمومنین(ع) بعد از رحلت پیامبر(ص) صبر کرد.
توانا با اشاره به دوران حکومت امام علی(ع) اظهار کرد: حضرت امیرالمومنین(ع)، چهار سال و نه ماه حکومت کرد و در این دوران با سه دسته ناکثین و قاسطین و مارقین مواجه شد. زبیر پسر عمه حضرت امیرالمومنین(ع) بود، اما ولایت مداری، نسبت بردار و خویشاوندی و قرابت بردار نیست، امام صادق(ع) در روایتی فرمود که ولایت حضرت امیرالمومنین(ع) بالاتر از ولادت و نسب من از حضرت امیرالمومنین(ع) است. جلوه محبت دنیا و به به و چه چه اطرافیان موجب شد که شخصی مثل زبیر تصمیم بگیرد که در مقابل امام علی(ع) قرار بگیرد. حضرت امیرالمومنین(ع) بعد از مرگ زبیر برای او گریه گرد و گفت که چقدر شمشیر زبیر، غم از چهره پیامبر(ص)، زدوده بود.
وی ادامه داد: امام علی(ع) کسی بود که پیامبر(ص) به او تکیه کرد، شما چه کسانی بودید که به ایشان گفتید که باید حکمیت را بپذیرد، شما قرار بود که ماموم باشید. گاهی مردم نمی دانند که امام چرا فلان حرف می گوید و چرا فلان کار را انجام می دهد، اما امام مجبور نیست که توضیح بدهد و مردم مامور به اطاعت هستند. این در حالی است که خوارج بعد از ماجرای حکمیت به امام علی(ع) گفتند که تو باید توبه کنی در حال که امام علی(ع) به اصرار همین خوارج ماجرای حکمیت را پذیرفته بود. ولایت ولی خدا، بی چون و چرا است، دوران غیبت امام زمان(عج)، دوران تمرین برای بودن در کنار امام است، بودن در کنار امام، اقتضائاتی دارد که باید مردم آبدیده شوند، غیبت امام زمان(عج)، هم برای این است.
علی را در شب قدر قربة إلى الله به شهادت رساندند!
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون افزود: همه رویه و صبر و جنگ حضرت امیرالمومنین(ع) برای حفظ کیان اسلامی و وحدت اسلامی بود حفظ وحدت اسلامی از کوچه بنی هاشم شروع شد و تا شهادت امام علی(ع) ادامه پیدا کرد. دوستان جاهل که هر روز به رنگی می شدند و دشمنی دشمنان، کار را به جایی رساند که علی که مظهر عبادت بود در شب قدر، قربة الی الله به شهادت رساندند، در واقع دوست نادان و جاهل، حربه ای در دست دشمن می شود که به دست او به مقصد برسد. آخرین سفارشات حضرت امیرالمومنین(ع) به امام حسن(ع) در مورد ایتام بود و امام علی(ع) به عنوان یک حاکم اسلامی، یتیمان را فراموش نمی کرد.
وی خاطرنشان کرد: حضرت امیرالمومنین(ع) به فکر شیعه بود و با همه اسرار الهی که از آسمان بالا داشت برای هدایت خلق آمده بود. امام علی(ع) همه علوم الهی داشت اما مردم جفا می کردند و از ایشان می پرسیدند که ریش های ما چقدر هست، آنها به نسل های بعدی جفا کردند که از حضرت امیرالمومنین(ع) در مورد اسرار الهی و سیر عبودیت سوال نپرسیدند، همین جهل و کینه توزی موجب شد که عاشورا رخ بدهد و می گفتند به خاطر بغض از امام علی(ع)، امام حسین(ع) را کشتند. باز هم جهل است و ما باید برحذر باشیم.
.........................................
پایان پیام/ 268
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون گفت: مقام امامت مقام خاصی است که شامل تمام انبیا نشده است و فقط برخی از انبیا به این مقام رسیدند. مقام امامت برای حضرت امیرالمومنین(ع) هم است، علت این که امام علی(ع) براساس روایات از انبیا بالاتر است، این مساله می باشد.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع رسانی مجمع جهانی اهلبت (ع) - حجت الاسلام و المسلمین «عبدالله توانا» مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون با اشاره به جایگاه امام علی(ع) اظهار کرد: حضرت امیرالمومنین(ع) در نزد خداوند دارای جایگاه ویژه ای است و بعد از نبی مکرم اسلام(ص)، این جایگاه ویژه فقط به امام علی(ع) تعلق پیدا می کند که او را برتر از انبیای دیگر قرار می دهد. مقام امامت خودش مقام خاصی است که شامل تمام انبیا نشده است و فقط برخی از انبیا به این مقام رسیدند، مثل حضرت ابراهیم(ع) که بعد از امتحانات و ابتلائات به مقام امامت نائل شد، مقام امامت برای حضرت امیرالمومنین(ع) هم است، علت این که امام علی(ع) براساس روایات از انبیا بالاتر است، این مساله می باشد.
وی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری ابنا افزود: امام علی(ع) خود را عبدی از عبدهای حضرت محمد(ص) می دانست، با وجود این که اشرف مخلوقات بعد از پیامبر(ص)، حضرت امیرالمومنین(ع) بود. این امتیاز خاص برای امام علی(ع) به خاطر عبودیت خاص و بندگی خالصانه می باشد، به نظر من این عبودیت و بندگی موجب شد که حضرت امیرالمومنین(ع) در نزد خداوند جایگاه خاصی پیدا کند، این جدای خلقت نوری می باشد که بعد از نور پیامبر(ص)، نور حضرت امیرالمومنین(ع) خلق شد.
شباهت های امام علی(ع) و حضرت مسیح(ع)
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون ادامه داد: امام علی(ع) در چندین چیز به حضرت مسیح(ع) شباهت داشت به عنوان مثال حضرت مسیح(ع) در بیت الحم خانه مقدس خداوند به دنیا آمد، ولادت حضرت امیرالمومنین(ع) هم در خانه کعبه بود، حضرت مسیح(ع) و امام علی(ع) در این قضیه به هم شباهت داشتند که زایشگاه هر دو، خانه مقدس بود، با این تفاوت که به مادر حضرت مسیح(ع) گفته شد که در هنگام زایمان، کمی از خانه مقدس فاصله بگیرد، اما به مادر امام علی(ع) زمانی که درد زایمانش شروع شد گفته شد که از مسجد الحرام وارد خانه کعبه شود، از سوی دیگر هم نامگذاری حضرت مسیح(ع( و هم نامگذاری امام علی(ع) توسط خود خداوند صورت گرفت.
توانا با اشاره به شباهت امام علی(ع) و حضرت مسیح(ع) به یکدیگر اظهار کرد: هم دوستان و دشمنان حضرت مسیح(ع) و هم دوستان و دشمنان امام علی(ع) به این دو بزرگوار، ظلم کردند، حضرت عیسی(ع) حواریان خاص داشت، حضرت امیرالمومنین(ع) هم دارای شیعیان خاص بود، کسانی که با حضرت عیسی(ع) دشمنی کردند، علاوه بر دوستان جاهل و ترسو، دشمنانی بودند که شان حضرت عیسی(ع) را بر نمی تابیدند، در خصوص حضرت امیرالمومنین(ع) هم این گونه بود که دوستان نادان وجاهل و خصوصا ترسو موجب شدند که در حق امام علی(ع) جفا صورت بگیرد، اگر آن دوستان ترسو نبودند، آن بیعت اولیه ای که در غدیر صورت گرفت، به نتیجه می رسید، زمانی که حضرت امیرالمومنین(ع) پس از رحلت رسول اکرم(ص)، شبانه برای بیعت مجدد به درب منزل انصار و مهاجر می رفت، آنها می گفتند که می دانیم حق با تو است ولی چه کنیم که بیعت کردیم، آنها اگر به بیعت اولیه خود در غدیر همچون بیعت شان با خلیفه اول پایبند می ماندند، کار به اینجا نمی رسید، این ترسو بودن دوستان است، در مورد دشمنان هم همین طور است، آنها دشمنان دانا، سیاس و قداری بودند که فتنه گری خاص خود را می کردند، آنها کینه امیرالمومنین(ع) را به دل گرفتند که برخی شان این کینه را تا روز قیامت حمل می کنند، کینه ای که گاه به خاطر کشته شدن منصوبان آنها در جنگ های بدر و حنین بوده است.
عدالت؛ شاخصه اصلی حضرت امیرالمومنین(ع)
وی، عدالت را ویژگی حضرت امیرالمومنین(ع) دانست و تصریح کرد: امام علی(ع) در مواجهه با خلق، اجرای حدود الهی را در نظر گرفت و تبعیت از پیامبر(ص) را سرلوحه کار خودش قرار داد، جرج جرداق می گفت که امام علی(ع) در محرابش به دلیل شدت عدالتش به قتل رسید، عدالتی که حضرت امیرالمومنین(ع) خرج می داد، موجب شد که کینه کینه توزان نسبت به ایشان منجر به دشمنی خیلی سرسختانه ای شود.
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون افزود: قدمت خلق نوری، شرافت و جایگاه ویژه در نزد خداوند و رسول اکرم(ص) و سابقه و سبقه در اسلام از جمله ویژگی های حضرت امیرالمومنین(ع) بود. دعوت به اسلام در ابتدا به صورت مخفیانه صورت می گرفت و بعد از سه سال، جریان حدیث الدار پیش آمد که حضرت محمد(ص) دعوت خودش را علنی کرد، پیامبر(ص) بیش از چهل نفر از قریش را دعوت کرد، ایشان در آن مراسم گفت هر کس اکنون به من لبیک بگوید، جانشین من خواهد بود، اما فقط امام علی(ع) لبیک گفت. حضرت امیرالمومنین(ع)، اولین مردی بود که با پیامبر(ص) نماز خواند. این سبقه امام علی(ع) در اسلام است، هیچ جا نمی بینید که امام علی(ع) در کنار پیامبر(ص) نباشد، حضوری که پررنگ و موثر بود و اگر نبود کار می لنگید و به سرانجام نمی رسید. ابن ابی الحدید شعری دارد با این مضمون که اگر ابوطالب و پسرش نبودند، اسلام و دین و رسالت پیامبر(ص) به جایی نمی رسید.
وی ادامه داد: حضرت امیرالمومنین(ع)، دو بار با پیامبر(ص) از مکه خارج شد، یک بار با هم به طائف رفتند و پیامبر(ص) در آنجا مردم را به اسلام، دعوت کرد، اما کسی لبیک نگفت، امام علی(ع) در آنجا، محافظ پیامبر(ص) بود. در هجرت پیامبر(ص) به مدینه هم جریان لیله المبیت را داریم که امام علی(ع) برای نجات جان پیامبر(ص) در رخت خواب ایشان خوابید، در شعب ابی طالب در مکه هم ابوطالب برای حفظ جان پیامبر(ص) مدام جای ایشان را عوض می کرد و امام علی(ع) در آنجا هم در جای خواب پیامبر(ص) می خوابید. لیله المبیت البته شب خاصی بود که آیه ای هم به این مناسبت نازل شد. در جنگ های بزرگی مثل خیبر و خندق که تمام کفر در برابر اسلام قرار گرفت، پرچم سپاه اسلام به دست امام علی(ع) داده شد که خداوند و رسولش، او را دوست داشتند.
حضرت امیرالمومنین(ع) زمان شناس و دشمن شناس بود
توانا با اشاره به زمان شناسی و دشمن شناسی حضرت امیرالمومنین(ع) اظهار کرد: امام علی(ع) با وجود سابقه ای که در اسلام داشت، اما برای خلیفه شدن دست به شمشیر نبرد. حضرت امیرالمومنین(ع) در مقابل دشمن قدار که با دسیسه آمد، او را پس زد، زمانی که امام علی(ع) مشغول غسل و کفن پیامبر(ص) بود و چندین روز از منزل خارج نشد، ابوسفیان پشت در آمد که علی تو کجایی مردم در غدیر با تو بیعت کردند، اما اکنون در سقیفه مشغول تعیین خلیفه هستند، بیا بیرون، امام علی(ع) پاسخ داد که برو، تو دلت برای اسلام و مسلمانان و خلیفه نسوخته. حضرت امیرالمومنین(ع) زمان شناسی و وقت شناسی و آدم شناسی و دشمن شناسی داشت. آدم، گاهی حرف های مشفقانه ای می شنود، اما باید دوست و دشمن خود را بشناسد، دشمن گاهی با لباس دوست می آید.
وی افزود: نکته ای مهمی که سیره امام علی(ع) به ما می دهد، صبر حضرت امیرالمومین(ع) با آن سابقه ای فراوان در اسلام است که در قاموس ما نمی جنگد، امام علی(ع) به حق امام بود و حتی اگر جایگاه حکومتی نداشت، باز هم امام بود، امام زمان(ع) هم اکنون مشغول امامت خود است حتی اگر در ظاهر جایگاه حکومتی ندارد. این که تصور کنیم امام زمان(عج) وظایف خود را انجام نمی دهد و تنها منتظر ظهور خود می باشد، اشتباه است.
توانا، صبر امام علی(ع) را از ویژگی های ایشان دانست و تصریح کرد: یکی از شاخصه های امیرالمومنین(ع) این بود که با آن همه سابقه در اسلام، 25 سال در خانه نشست، البته این به آن معنا نبود که امیرالمومنین(ع) فقط در خانه مشغول به عبادت بود، بلکه ایشان در این مدت مشغول کارهای زیربینایی عجیبی بود. صبر عجیبی را امام علی(ع) به خرج داد و این عهدی بود که خداوند و رسول اکرم(ص) از امام علی(ع) گرفته بودند که بعد از رحلت رسول اکرم(ص)، باید صبر کند. البته صبر امیرالمومنین(ع) با صبر ما فرق دارد، صبر ایشان این نیست که مثلا در برابر مال حرام خودش را نگه دارد، صبر ایشان این نیست که خودش غذا بخورد و به دیگران نرساند، سابقه همراهی با رسول خدا و نور الهی این می شود که حضرت امیرالمومنین(ع) بدون چشمداشت چیزی می دهد، خود اهل بیت(ع) هم این گونه هستند.
امام علی(ع) باب رسیدن به خدا و پیامبر(ص) است
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون افزود: باب رسیدن به خدا و پیامبر(ص)، حضرت امیرالمومنین(ع) است، این شرافت و جایگاه ویژه امام علی(ع) می باشد. انسان کامل همه چیزش کامل می باشد، اگر ما غیور هستیم و نسبت به زن و فرزند خود محبت داریم، این غیرت و محبت در انسان کامل بیشتر است و اما با این وجود، حضرت امیرالمومنین(ع) بعد از رحلت پیامبر(ص) صبر کرد.
توانا با اشاره به دوران حکومت امام علی(ع) اظهار کرد: حضرت امیرالمومنین(ع)، چهار سال و نه ماه حکومت کرد و در این دوران با سه دسته ناکثین و قاسطین و مارقین مواجه شد. زبیر پسر عمه حضرت امیرالمومنین(ع) بود، اما ولایت مداری، نسبت بردار و خویشاوندی و قرابت بردار نیست، امام صادق(ع) در روایتی فرمود که ولایت حضرت امیرالمومنین(ع) بالاتر از ولادت و نسب من از حضرت امیرالمومنین(ع) است. جلوه محبت دنیا و به به و چه چه اطرافیان موجب شد که شخصی مثل زبیر تصمیم بگیرد که در مقابل امام علی(ع) قرار بگیرد. حضرت امیرالمومنین(ع) بعد از مرگ زبیر برای او گریه گرد و گفت که چقدر شمشیر زبیر، غم از چهره پیامبر(ص)، زدوده بود.
وی ادامه داد: امام علی(ع) کسی بود که پیامبر(ص) به او تکیه کرد، شما چه کسانی بودید که به ایشان گفتید که باید حکمیت را بپذیرد، شما قرار بود که ماموم باشید. گاهی مردم نمی دانند که امام چرا فلان حرف می گوید و چرا فلان کار را انجام می دهد، اما امام مجبور نیست که توضیح بدهد و مردم مامور به اطاعت هستند. این در حالی است که خوارج بعد از ماجرای حکمیت به امام علی(ع) گفتند که تو باید توبه کنی در حال که امام علی(ع) به اصرار همین خوارج ماجرای حکمیت را پذیرفته بود. ولایت ولی خدا، بی چون و چرا است، دوران غیبت امام زمان(عج)، دوران تمرین برای بودن در کنار امام است، بودن در کنار امام، اقتضائاتی دارد که باید مردم آبدیده شوند، غیبت امام زمان(عج)، هم برای این است.
علی را در شب قدر قربة إلى الله به شهادت رساندند!
مشاور دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در امور حوزوی و روحانیون افزود: همه رویه و صبر و جنگ حضرت امیرالمومنین(ع) برای حفظ کیان اسلامی و وحدت اسلامی بود حفظ وحدت اسلامی از کوچه بنی هاشم شروع شد و تا شهادت امام علی(ع) ادامه پیدا کرد. دوستان جاهل که هر روز به رنگی می شدند و دشمنی دشمنان، کار را به جایی رساند که علی که مظهر عبادت بود در شب قدر، قربة الی الله به شهادت رساندند، در واقع دوست نادان و جاهل، حربه ای در دست دشمن می شود که به دست او به مقصد برسد. آخرین سفارشات حضرت امیرالمومنین(ع) به امام حسن(ع) در مورد ایتام بود و امام علی(ع) به عنوان یک حاکم اسلامی، یتیمان را فراموش نمی کرد.
وی خاطرنشان کرد: حضرت امیرالمومنین(ع) به فکر شیعه بود و با همه اسرار الهی که از آسمان بالا داشت برای هدایت خلق آمده بود. امام علی(ع) همه علوم الهی داشت اما مردم جفا می کردند و از ایشان می پرسیدند که ریش های ما چقدر هست، آنها به نسل های بعدی جفا کردند که از حضرت امیرالمومنین(ع) در مورد اسرار الهی و سیر عبودیت سوال نپرسیدند، همین جهل و کینه توزی موجب شد که عاشورا رخ بدهد و می گفتند به خاطر بغض از امام علی(ع)، امام حسین(ع) را کشتند. باز هم جهل است و ما باید برحذر باشیم.
وی خاطرنشان کرد: حضرت امیرالمومنین(ع) به فکر شیعه بود و با همه اسرار الهی که از آسمان بالا داشت برای هدایت خلق آمده بود. امام علی(ع) همه علوم الهی داشت اما مردم جفا می کردند و از ایشان می پرسیدند که ریش های ما چقدر هست، آنها به نسل های بعدی جفا کردند که از حضرت امیرالمومنین(ع) در مورد اسرار الهی و سیر عبودیت سوال نپرسیدند، همین جهل و کینه توزی موجب شد که عاشورا رخ بدهد و می گفتند به خاطر بغض از امام علی(ع)، امام حسین(ع) را کشتند. باز هم جهل است و ما باید برحذر باشیم.
.........................................
پایان پیام/ 268
پایان پیام/ 268